جانا سخن از زبان ما ميگويي

"دهانت را می بویند / دلت را می بویند / مبادا نگفته باشی دوستت دارم / به تو که از همه همیشه بیشتر دوستش دارم / مریم /

بهار 80

http://mashoghomey.blogfa.com/8412.aspx

نمی خواستم
نمی خواستم بگم چقدر دلم تنگ شده

نمی خواستم از این یک سالی که گذشت بگم

نمی خواستم بگم تو این یک سال چقدر تغییر کردم

حتی نمی خواستم یه بار دیگه این آهنگ رو گوش کنم و اشک

آره، باور کن نمی خواستم اعتراف کنم بعضی روزا فراموش کردم که

نمی خواستم بگم الان بیشتر از هروقت حضورت رو احساس می کنم
باور کنید نمی خواستم هیچ کدوم از اینارو بگم

فقط احساس کردم باید بنویسم...آخه به تقویم من دیروز یک سال شد

http://msobhan.blogfa.com/

من نگويم که به زور دل من راه بيا

بلکه از صدق و صفا

لحظه ای با دل اين غمزده خانه خراب

تا سراپرده اميد و طلوع

آن طلوعی که پی از پی به شب تار زند

کم کمک با دل من راه بيا

http://raha-y-raha.persianblog.com/

یادش بخير
حتمن که نبايد غروب رو ببينی تا دلت بگيره يا هوای يار و ديار آشنا رو بکنه
حتمن که نبايد یه شعر آشنا-از ديوان حافظ ببينی- تا صدها بار با صدای آروم واسه خودت بخونيش
حتمن که نبايد بارون بباره و تو بری زير بارون تا بفهمی روح پوسيدت داره زیر قطره‏های بارون زنگ ميزنه
حتمن که نبايد تو دقايق و لحظه‏های مصيبت و بی‏پناهی، دنبال گم شده بگردی
حتمن که نبايد یه ترانه‏ی قديمی بشنوی تا اشکات باز جایی که نباید، بريزن
حتمن که نبايد عقربه‏های ساعت واست حکم شمارش معکوس پيدا کنن تا يادت بياد داره ميرسه
حتمن که نبايد برف بباره و یه چهارچرخه با اومدن برف بره، تا یاد سردی و تنهايی روزای برفی بيفتی

حتمن که نبايد يلدا باشه .... حتمن که نبايد جشن تولد باشه.... حتمن که نبايد برف باشه.... حتمن که نبايد دلتو نزديکترينت بشکنه.... حتمن که نبايد پنج شنبه باشه.... حتمن که نبايد روز باشه يا شب باشه.... حتمن که نبايد عيد باشه.... حتمن که نبايد تو کوچه پس کوچه‏های آشنا چرخيد
هميشه ميشه به يادت بود!! حتی هميشه هم کم مياره!!!! چی بگم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
تو هر طلوع آفتاب.. با هر غزل حافظ.. تو هر روز ابری و صاف و برفی.. تو همه‏ی لحظات.. با شنِدن هر ترانه.. با هر شمارش عقربه.. با اومدن و رفتن هر چهارچرخه
ميشه به يادت بود.. ميشه به يادت لبخند زد.. ميشه به يادت گريه کرد.. ميشه به يادت خوشبخت شد
ميشه به يادت دوست داشت، عاشق شد ، زندگی کرد، داد زد..... ميشه سرپا موند و برات خندید

http://akhare-ghesse.blogfa.com/

حوصله کن
خواهيم رفت ؛ اما خاطرت باشد هميشه اين تويی که می روی
هميشه اين منم که می مانم
غريب آمدی و آشنا رفتی ...اما من که خوب می شناسمت
من بارها ؛تو را بار ها در انتهای رويايی غريب ديده بودم
چقدر کوچه های خلوت بامدادی را خيس گريه رفتم و در غم غروب باز آمدم
اگر می آمدی می دانستی که چرا هميشه رفتن به سوی حريم علاقه آسان و باز آمدن از تصرف بوسه دشوار است
چقدر سر انگشت خسته بر بخار اين شيشه کشيدم و تو نيامدی
چقدر کوچه را تا خواب سر شاخه در شوق نور پاييدم و تو نيامد
چه قدر ستاره نشاندم ... چقدر ترانه سرودم
نه مگر تو رفته بودی با تبسم کودکان ارديبهشت بيايی
پس چطور در ازدحام دلهره ناگهان گمت کردم
پس چطور در حرف و حديث مبهمی بی فردا گمت کردم
ديدی در آن دقايق دير باور پر گريه گمت کردم
ديدی آب آمد و از سر دريا گذشت و تو نيامدی
حالا همه می دانند که ما يک طوری غريب ؛
يک طوری ساده و دور ؛وابسته دير سال بوسه و لبخند و علاقه ايم
می دانم حالا همه ما جوری غريب ادامه دريا و آن شوق پر گريه ايم
گريه در گريه
در جمع من و اين بغض بی قرار ...جای تو خالی

http://hoda170.persianblog.com/