صورت نبندد ای صنم، بی زلف تو آرام دل

صورت نبندد ای صنم، بی زلف تو آرام دل

دل فتنه شد بر زلف تو، ای فتنه ي ایام دل

ای جان من مولای تو، دل غرقه ي دریای تو

دیریست کان سودای تو بگرفته هفت اندام دل

تا جان به عشقت بنده شد، زین بندگی تابنده شد

تا دل به نامت زنده شد، پر شد دو عالم نام دل

جان و دلم از چشم بد، نه هوش دارد نه خرد

تا از شراب عشق خود، پر باده کردی جام دل

عطار